شک

گویند شک معبر خوبی است اما منزلگاه مناسبی نیست، این گزاره بیش از آن که قصد کنکاش مفهومی به نام شک را داشته باشد ژستی است روشنفکرانه با پس زمینه‌ای متحجرانه. چرا که وقتی شک می‌کنیم به اختیار خود به این به اصطلاح، منزلگاه وارد نشده‌ایم که به اختیار خود سقفی برای مدت زمان توقف تعیین کنیم. همین نگاه است که این منزلگاه را به قربانگاه مبدل می‌کند. من شک می‌کنم پس هستم! چه جمله‌ی کفر آمیزی! بگیرید این مرتد را. ریاست دادگاه: تو می‌بایست قبل از اقدام به این عمل شنیع از ما که بر جان، مال و ناموس تو از سوی خداوند ولایت داریم کسب اجازه می‌کردی. آقای دادستان، شما علی الحساب نقش هیات منصفه را نیز بازی کنید انشاء الله از شرمندگی شما در خواهیم آمد. رأی دادگاه جهت تنویر افکار عمومی بدین شرح است: متهم به جرم شبهه افکنی و تشویش اذهان عمومی به اشد مجازات محکوم می‌باشد. از مسئولین امر تقاضا می‌شود شدت مجازات به گونه‌ای باشد که مجرم از هر گونه فرصت جهت شک کردن محروم گردد.